Saçları, kahverengi ve pırıl pırıldı. Parlaklığından ödün vermeden, yıllara meydan okuyordu. O sabah yüzünde bir tebessümle uyanmış, her zamanki gibi ilk iş olarak duşunu almıştı. Üzerinde ki tüm ağırlıklar gitmişti. Öyle bir rahatlamıştı ki ister istemez tebessümü artıyordu. “Ne kadar şükretsem az” diye düşündü.
Filiz’in hikayesi ilginç detaylar içeriyordu. Çok heyecanla başladığı evliliği, mevsimler gibi halden hale dönüşmüştü. Halbuki her şey ne güzel başlamıştı. Zamanla güzellikler tükenirken, onlardan da birçok şeyi alıp götürmüştü. Gün geçtikçe, evliliği sıkıntılı bir hal almıştı.
Evlenme teklif ettiği gün Ahmet; “Altı kız kardeşim var. Emin misin?” demişti. Filiz ise “Evet” cevabını verdikten sonra yürekten inanarak, “Onlar benim de kardeşlerim olacak” deyivermişti.
Filiz’in kendi ailesi de çok kalabalıktı. Dört halası, beş amcası vardı. Annesi, hepsini kardeşleri gibi severdi. Kendisi de hep öyle olmayı hayal etmişti.
Yıllar hiç düşündüğü gibi geçmemişti. Sürekli istekleri çatıştığı için tartışıp duruyorlardı. Sebepleri ise çoğu zaman aileleri ile alakalı oluyordu. Ahmet, eşiyle ailesi arasında bir türlü dengeyi kuramıyordu. 30 yılın sonunda boşanırlarken; “Biz aile olmayı beceremedik” dedi. Halbuki artık üç çocukları, hatta torunları vardı. Buna rağmen, tek celsede ayrıldılar.
Bir buçuk sene ayrı kaldıktan sonra pişmanlıkları ağır basınca yeniden evlenmeye karar verdiler. Ayrı kaldıkları dönemde, Ahmet’in ailesi, Filiz’le hiç görüşmemişti. Tabii Filiz buna çok kırılmıştı. Kendi çocukları ve iki nikah şahidi ile imzalarını tekrar attılar.
Ahmet evin tek erkek çocuğu ve kardeşlerinin kıymetlisiydi. Annesinin, babasının tüm ihtiyaçlarını karşılar, kız kardeşlerine ise adeta babalık yapardı. O kadar bedel öderdi ki ailesine, bedel ödedikçe daha da düşkünleşmişti. Aslında Filiz, eşinin bu sorumlulukları almış olmasına, iyi bir evlat, iyi bir kardeş olmasına yürekten seviniyor, onun bu merhametini takdir ediyordu.
Ahmet’in anne ve babası dışında, Filiz’le nikah sonrası bağlantı kuran olmadı. Filiz eşinden bir yemek organizasyonu yapıp, tüm ailesini davet etmesini rica etti. Ailenin büyük çoğunluğu yemeğe iştirak etti. Filiz herkesi güler yüzle tek tek “Hoş geldiniz” diyerek karşıladı. Yemek siparişine geçmeden bir konuşma yapmak için izin istedi.
“Biz Ahmet ile yeni bir sayfa açtık. Hayat doğum ve ölüm arasında, her birimize öğrenmesi, kendini dönüştürmesi için bir süre veriyor. İnsan çevresindeki kişilerle birlikte öğreniyor, dününden daha iyi olabilmek için dönüşüyor. Biz de Ahmet’le önceki hatalarımıza bakarak çıkarımlar yaptık. Beraber dönüşmek üzere tekrar yeni bir sayfa açtık. Sizlerle de bu mutluluğumuzu paylaşmak istedik.
İnsan hatalarından öğrenen ve kendini en iyi versiyonuna taşıyan bir canlı. Ben Ahmet’le ayrı olduğum süreçte, kendi dönüşümüm için çaba sarf ettim ve hala da gayret ediyorum. Sizlerle olan iletişimime de yeni bir sayfa açmak istiyorum. Öncesinde istemeden sizleri kırdıysam, affedin. Eğer beraber, samimi bir şekilde yol alırsak, hayatın bize farklı mutluluklar getireceğini ümit ediyorum. Ben kalabalık bir ailede doğdum ve büyüdüm. Çocuklarımın ve torunlarımın da bu güzel duyguları yaşamasını çok isterim. Bunun için de yardımlarınıza ihtiyacım var. Hayat paylaştıkça güzelleşiyor. İyi ki geldiniz. İyi ki yeniden bir aradayız. Bu güzel organizasyon için önce eşime, sonrasında sizlere teşekkür ediyorum. Bugünün anısı olarak, şu küçük paketleri kabul edin” diyerek, hazırlamış olduğu hediyeleri, küçük kızıyla herkese dağıttılar. Bu samimi sözler, herkes üzerinde tesirli olmuştu. Ahmet’in kardeşleri de onları, yürekten tebrik edip, mutluluk, dileklerini paylaştılar.
Filiz kendi dönüşümü için bunları yapmıştı. Biliyordu ki egosunun zıttın da davranışlar sergileyebildiği zaman, hayatındaki tıkanıklar açılacak ve her şey yeniden dizayn olacaktı. Hedefi dününe göre kendinin en iyi versiyonuna dönüşüyor olmaktı. Davranış stili olarak ta daha yumuşak, samimi ve net olmayı tercih ediyordu. Öyle mutluydu ki etkisinin bu kadar çabuk olacağını hayal bile etmemişti. Geçen yılların pişmanlığını, daha önce denememiş olmanın üzüntüsünü ve yüklerinden kurtulmanın mutluluğunu aynı anda yaşıyordu.
Gece sona ermiş herkes
evlerine dağılmıştı. Ahmet’in gözlerinin içine bakarak, ellerini tuttu ve sadece
“Çok şükür” dedi. Ama o kadar çok şey anlattı ki...
Zaten kendi hatamizin farkına varsak ilişkilerimizde toparlanır. Kaleminize sağlık
YanıtlaSilDoğru kişilere doğru bedeller bizi ancak hedefimize ulaştırır. Ellerine sağlık Hocam.
YanıtlaSilHarika👍🏻👍🏻❤️❤️
YanıtlaSilGözümde canlanan bir deneyim transferi oldu. Elinize emeğinize sağlık 🌿
YanıtlaSilEllerinize sağlık çok güzel duyguları ifade eden bir yazı olmuş.. 30 yıllık evliliklerde bile insan bir şeyleri değiştirebiliyor ilk kendini olumlu yada olumsuz degistiginde donusturdugunde çevresindekilere ona göre davranış sergiliyor....
YanıtlaSilBizi ileriye taşıyan şey, egomuzun zıddına haraket etmek, problemleri mizi çözebilmekteki en kilit nokta aynı zamanda da değil mi? Samimiyetin öneminin de vurgulandığı çok güzel , içimizi ısıtan bir yazı olmuş kaleminize sağlık....
YanıtlaSilBir dönüşüm bu kadar güzel anlatılır , hayatımızdan egoyu çıkarttığımızda mutluluk her taraftan hayatımızı kaplar 🩷
YanıtlaSilKaleminize sağlık 🌸 Ne kadar hayatın içinden, samimi ve tanıdık bir öykü… İnsan kendinden başka kimseyi değiştiremiyor… Kendi dönüşüme girince çevresi de ona uyumlanıyor…
YanıtlaSilKendinin en iyi versiyonu olabilmek için hatalarımızdan ders çıkarmalı öğrenmeliyiz. Kaleminize sağlık 🌸
YanıtlaSilHerkesin kaderi kendi çabasına bağlı kılınmıştır. Buda bunu destekleyen güzel bir yazı olmuş…
YanıtlaSilÇok güzel bir yazı kaleminize sağlık..İnsan kendine dönüp hatalarını farkedince hayatını düzeltmeye başlıyor...Aslında herşey bizimle ilgili...Çok güzel ifade edilmiş
YanıtlaSilNe kadar da güzel anlatılmış. Elinize sağlık...
YanıtlaSilinsanların kendini dönüştürmesi kendisiyle beraber çevresindekileri de dönüştürmeye iter , ne güzel bir dönüşüm olmuş , Allah bizi iyiye dönüşenlerden etsin ❤️🙏
YanıtlaSilÇok samimi
YanıtlaSilHayat, hatalarımızdan öğrenip dönüşebildiğimizde güzelleşiyor. Filiz’in hikâyesi, affetmenin ve yeni bir başlangıç yapmanın gücünü harika bir şekilde anlatıyor. Samimi, içten ve ilham verici bir yazı!🫶
YanıtlaSilHayata başka gözle de bakılabileceğini ve her yaşta insanın dönüşüm yeteneğini ne kadar güzel anlatan bir hikaye👏👏❤️
YanıtlaSilToplumsal değişim ve dönüşüm, bizleri bir çok yönden etkilemektedir. Bu etkilerin bazıları olumlu, bazıları ise olumsuz olabilir. Önemli olan bu değişimlere ayak uydurmak, egolarımızı bırakmak gibi ve aile kurumunu korumak için de ne gerekli ise o adımları atmak gerekir. Bence Filiz hanım ailesini korumak için güzel bir adım atmış.
YanıtlaSilDünümüzden daha iyi olmak adına dönüşebilmek dileğiyle 🙏🌼
YanıtlaSilİnsan hatalarından öğrenen ve kendini en iyi versiyonuna taşıyan bir canlı. Bunu yaparken başkalarınada iyi gelmek ne güzel🪻
YanıtlaSilElinize sağlık 🌷
YanıtlaSilzaten yüreğini biliyorum ama yuregindekileri bu kadar güzel dile getirmen muhteşem sin. anne eş kadın helal olsunnnn
YanıtlaSilKalemine sağlık canım annem
YanıtlaSilHayat, hatalarımızdan öğrenip dönüşebildiğimizde güzelleşiyor. Filiz’in hikâyesi, affetmenin ve yeni bir başlangıç yapmanın gücünü harika bir şekilde anlatıyor. Samimi, içten ve ilham verici bir yazı!🫶(Önce adsız yayınlamıştım)
YanıtlaSilDönüşüm: egonun zittina
YanıtlaSilEllerinize sağlık 🌸
YanıtlaSilNe kadar içten bir yazı✨
YanıtlaSilİnsan her verdiği tepkinin sonucunda farklılaşıyor ve yeni bir versiyona geçiyor. Doğru tepki demek daha kaliteli versiyon demek.🌻
YanıtlaSilDeğişim önce insanın kendisiyle başlıyor
YanıtlaSilFiliz’in hikayesini okurken bir romanın sayfalarında kaybolmuş gibi hissettim. Duygular o kadar içten ve gerçekti ki, sanki gözümün önünde yaşandı her şey. Hayatın getirdiği dönüşümler, ilişkilerdeki iniş çıkışlar ve sonunda gelen farkındalık… Bütün bu yolculuğu böylesine dürüst ve içten anlatman çok etkileyiciydi. Özellikle “Biz aile olmayı beceremedik” cümlesi çok dokundu bana; bazen sevgi yeterli olmuyor gerçekten, ama fark edip yeniden çaba göstermek de büyük bir cesaret. Kalemine ve yüreğine sağlık! Zeynep
YanıtlaSilinsan hatalarından öğrenen ve kendini en iyi versiyonuna taşıyan bir canlı. ne kadar doğru bir cümle tebriklerrrrr
YanıtlaSilFiliz’in hikayesini okurken bir romanın sayfalarında kaybolmuş gibi hissettim. Duygular o kadar içten ve gerçekti ki, sanki gözümün önünde yaşandı her şey. Hayatın getirdiği dönüşümler, ilişkilerdeki iniş çıkışlar ve sonunda gelen farkındalık… Bütün bu yolculuğu böylesine dürüst ve içten anlatman çok etkileyiciydi. Özellikle “Biz aile olmayı beceremedik” cümlesi çok dokundu bana; bazen sevgi yeterli olmuyor gerçekten, ama fark edip yeniden çaba göstermek de büyük bir cesaret. Kalemine ve yüreğine sağlık!
YanıtlaSilFiliz’in hikayesini okurken bir romanın sayfalarında kaybolmuş gibi hissettim. Duygular o kadar içten ve gerçekti ki, sanki gözümün önünde yaşandı her şey. Hayatın getirdiği dönüşümler, ilişkilerdeki iniş çıkışlar ve sonunda gelen farkındalık… Bütün bu yolculuğu böylesine dürüst ve içten anlatman çok etkileyiciydi. Özellikle “Biz aile olmayı beceremedik” cümlesi çok dokundu bana; bazen sevgi yeterli olmuyor gerçekten, ama fark edip yeniden çaba göstermek de büyük bir cesaret. Kalemine ve yüreğine sağlık!
YanıtlaSil