KADİR KIYMET BİLMEK

Ey insan;
Bir ömür değer verdiklerin,
Bir ömürde değer beklediklerin,
"Kıymetlimdir" dediklerin,
Ama aklına bile getiremediklerin,
Hiç hatırlamadıkların…

Ey insan;
Değer verir, değer beklersin.
Kendi içinde kıymet biçer,
Ve yine kendince kıymetli hissedersin.
"Hiç mi kıymetim yok?" derken, aslında "Ben kıymetliyim!" demek istersin.
"Ben sana çok değer verdim!" derken, kendine ne kadar değer biçtiğini söylersin.

Kendinden ne kadar haberdarsın?

Yazık ki;
Değer akıttıklarından hep bir karşılık beklersin…
Bulamadığında ise değersiz hisseder, şüpheye düşersin.

 

Oysa…
Yüceler yücesinden…
Sana verilmiş yüce bir değer var.
Seni muhatap almış, en değerlisi yapmış.
Ve bu değer bir ömürle sınırlı değil. Çünkü ömrü veren de alan da O.
Değer vermesi, senin de değerlenmen içindir. Çünkü O’nun hiçbir şeye ihtiyacı yok.
O, kalplerdeki halis niyetlerden haberdar olandır.
Niyetlere göre değerleri yerleştiren, her şeye gücü yeten ve kadri yüce olan da O’dur.

İstemeden, sana değer veren O’dur.
O'nun verdiği değeri kabul edersen, sen de değerlenirsin.
Adı "Kadir" olan güne ulaşmak için, o değerleri al ve birer birer topla,
Aramak, kadrin ta kendisi olmuştur…
Aramak değerlidir, bulmaksa her şeyden daha kadir...

Kim sana böyle bir fırsat sunabilirdi bu hayatta?
Kim sana böylesine değer verebilirdi?
Kim, senin değerli olmanı gerçekten isterdi?
Kim, hiçbir karşılık beklemeden, sadece seni değerli yapmak isterdi?
Kim, samimi bir sabırla, senin kıymet bulmanı beklerdi?

Oysa…
Onu aramak kıymetli, bulmaksa paha biçilemezdi. Tam da bunun için gayret et, çok bekletme!

 

Oysa…
İnsan, sevgilisini bekletmemek için telaşlanır,
Eşini kızdırmamak için acele eder,
İşinden dışlanmamak için koşturur,

Mutlu olacağını düşündüğü tatil planlarını ertelemez,
Stres atacağını düşündüğü sinemayı en erken seansa alır…

Çevresine uyumsuz kalmamak için çabalar durur.

 

Oysa…
Sana ne kadar kıymet verdiğini görmen için;
Geçtiğin patikaları çiçeklerle süsleyen,
Yürüdüğün yollara ağaçlar eken,
Yediğin her lokmaya lezzet katan,
Yükün hafiflesin diye yük hayvanlarını gönderen,
Güllerle her renkten bahçeler yaratıp, hayatını renklendiren,
Doğduğun anda ağzına süt gönderen,
Vitaminlerini alasın diye türlü türlü meyveler yaratan,
Hem lezzet veren, hem ihtiyacını gideren!

 

Oysa…
Tüm bunların sahibi olan Rabbin’i aramak, sana en keyif veren şey olmalı değil miydi?
Değerli olmak için en değerli olanı bul ve onu hiç bırakma…