BAKALIM, SENEYE NASIL BİR TATİL YAPACAĞIM?

“Dalaman yolcusu kalmasın! Dalaman yolcusu kalmasın!”
Nesrin, tebessümle sesin nereden geldiğini anlamaya çalıştı. Etrafa bakınırken, yer hizmetlisini fark etti. Topladığı üç beş yolcuyu, transfer bankosuna yönlendiriyordu. Çalışanın, güleryüzlü ve sempatik tavırları dikkatinden kaçmamıştı. “İşini severek yaptığı, ne kadar da belli oluyor” diye içinden geçirdi.  

Bu tarz bir anons, dinlenme tesislerinden beklediği bir şeydi de bunu havaalanında duymak ona çok ilginç gelmişti. Çocukken, ailece, her yaz Malatya’ ya, babaannesinin yanına giderlerdi. O zamanlar böyle uçakla seyahat yaygın değildi. Henüz daha kendi arabaları da olmadığından, şehirlerarası otobüslerle seyahat ederlerdi. O zamanlar otobüsler, bir kaç saat arayla, dinlenme tesislerinde mola verirdi. Hem yolcular ihtiyaçlarını görür, hem de şoför biraz dinlenmiş olurdu. Sonra da hareket edecekleri zaman, muavin pilot edasıyla, mikrofonu açarak, yolculara seslenirdi. Nesrin, ağız büzülerek yapılan bu tarz anonsları her duyduğunda, kendini tutamaz, kikirdemeye başlardı. Mikrondaki o ses hala aklındaydı. “Malatya yolcusu kalmasın! Malatya yolcusu kalmasın!” 

Yine seyahat ettiği günlerden bir tanesiydi. Fakat bu kez, aktarmalı bir şekilde Frankfurt’ a uçacaktı. Ama bineceği uçak rötor yapmıştı. Uçağın kalkmasına üç saat vardı. Ama o, on beş dakikada bir saatine bakıyordu. Tatilden dönüyor olsada, yorgun olduğunu, bir an önce evine gitmek istediğini fark etti. “Tatile gitmek bir nimet mi? Yoksa aksine külfet mi? ” emin olamayarak, düşündü.

İnsanoğlu böyledir. Ego aktifleşince, hemen zihnin filtreleri devreye girer. Nesrin de hava alanında biraz bekledi diye, bir anda tatilin, bütün olumlu taraflarını, görmezden geliverdi.   

Sahi ne demek tatil? İnsan neden tatil yapmaya ihtiyaç duyar? Aynı zamanda bu kadar yorucuysa, o zaman tatile ne gerek var? Her insan, seyahati biraz zorlu geçtiyse veya gittiği yerde bir aksilikle karşılaşmışsa, ömründe bir defa da olsa, kendine bu soruları sorar.

Tatil bir moladır, tatlı bir soluklanmadır. Ama öncesinde, yeterince çalışmak, üretmek ve ürettikleriyle etrafına faydalı olmak gerekir. Gerçekten hak edilmiş bir tatilse, insan için farklı bir mola, gerçek bir soluklanma olur. Özellikle çıkılan yoğun bir tempodan sonra çok tatlı gelir ve keyif verir. Ama aylak geçirilen bir dönemden sonra çıkılan tatil, düşünüldüğü kadar da keyif vermez.                                                                        

Diyelim, bir kadın, bütün gün evde temizlik yapmış, cam silmiş, lavaboları ovmuş, mutfak dolaplarını silmiş, dolap içlerini düzenlemiş. Haliyle yorulmuş. O yorgunluğun üzerine yudumladığı çay yada kahve, kendisini keyiflendirir ve dinlendirir. Aslında bu içilen içecekten ziyade, çalışmanın, yorulmanın, emek vermenin insana yaşattığı bir keyiftir.

Aynı kadın, evi bir yardımcıya temizletse, sonra da gidip aynı şekilde bir şey içse, nedense aynı keyfi almaz. Yani, evi temizlendiği için tabiiki mutlu olur, iyi hisseder. O içeceğinin tadını da alır. Ama ilkinin verdiği keyif bir başkadır. İkisinin arasındaki fark, ödenmiş olan bedeldir. Çünkü insan bedel ödeyerek elde ettiği şeylere daha çok kıymet verir. İşte tatil de böyledir.

Hayat düz bir çizgiden ibaret değildir. Sürekli inişli, çıkışlı dalgalanmalar olur. Bazen zorluklar yaşansa da her zorluktan sonra bir kolaylık vardır. İnsanın hayatında, kıtlık ve bolluk dönemleri olur. Bazen üzülür, ağlar. Bazen de güler. Hatta eskiler; “Her gün, baklava, börek yenmez!” der. Hayat, önce üretim, sonra tüketim olduğunda keyifli olur. İnsana daha bir anlamlı gelir. Çalışıp, yorulmuş insanın dinlencesi, gerçek ve keyifli bir tatil olur.  

Nesrin uçağa binmek için son çağrıyı duyduğunda, heyecanla yerinden kalktı. Bir yandan valiziyle yürüyen yolda ilerliyor, bir yandanda kendi kendine, bu seyahatin kritiğini yapıyordu.

“Yok yaaa, külfet olur mu hiç, aslında çok büyük bir nimet! Memleketimin denizinden, güneşinden faydalandım, kuzenlerimi görüp, hasret giderdim. Seneye tekrar buluşmak için sözleştim.  Sevdiklerime çam sakızı, çoban armağanı, hediyeler aldım. Şimdi, Almanya’ da müşteriler beni bekler. Haydi bakalım Nesrin, aynı tempoyla, gevşeklik göstermeden, yeni bir tatili hak etmek için çalışmaya devam! Bakalım seneye nasıl bir tatil yapacağım?”